رَفْرَفْه‌ی حُروفْ

آدم احساس غریبی می‌کند وقتی می‌بیند پس از مدت‌ها از دروازه‌ی زندان رد شده و آزاد می‌شود اما کسی را در انتظار خود نمی‌بیند هیچ؛ بلکه بالکل فراموش شده است.